Labrador artrose
Mijn 14 jarige, chocolade bruine labrador begon steeds meer last te krijgen. Een half jaar terug merkte ik dat hij moeilijker uit zijn mand kwam. Het opstaan ging met soms een zucht en de eerste stappen gingen traag en moeizaam. Als hij eenmaal aan het lopen was, dan ging het wel weer. Een bezoek aan de dierenarts deed mijn vermoeden bevestigen; Boy heeft artrose. Met een aangepast dieet en pijnstilling ging ik aan de slag om de klachten van de artrose te doen verminderen. Genezen kan het helaas niet meer. De eerste weken gingen fantastisch. Hij werd actiever, sliep minder en liep makkelijker. Ik kreeg de oude Boy weer een beetje terug. De laatste weken ging het echter bergafwaarts. Ondanks de hoogste dosering pijnstilling begon hij steeds vaker door de achterpoten te zakken, soms trilden zijn achterpoten als hij stilstond en ik moest hem ondersteunen met opstaan. In mijn woonkamer heb ik overal stukken tapijt gelegd zodat hij niet uitglijdt op het laminaat., wat helaas al een paar keer gebeurde. Ik zag dat hij steeds meer ging slapen en na het telefonisch contact met een van de dierenarts van DierRust (ik had een telefonisch consult gedaan, super fijn dat dat kan), wist ik het zeker. Het is voor Boy mooi geweest. Ik heb altijd gezegd dat ik niet wil dat hij gaat lijden. Langer wachten is wachten op het feit dat hij straks niks meer kan, niet meer kan opstaan. Wat geef ik hem nu nog door hem langer te laten blijven? De hele dag slapen, pijn met de stukjes die hij loopt en moet ik dan wachten tot hij niks meer wilt? Nee dat wil ik niet. Ik heb dierRust gebeld en de dierenarts kwam langs. Boy, die vroeger tegen iedereen aansprong die binnenkwam kwam niet eens meer de mand uit. De dierenarts keek hem gelukkig nog even na, wat ik een fijn idee vond maar met veel pijn en moeite kwam Boy omhoog. Hij zag het direct, dit was het goede moment. Het inslapen is super mooi en rustig verlopen. Boy heeft er niks van gevoeld. Ik vind het fijn dat ik een stuk mocht schrijven om andere baasjes te helpen.. want ik weet hoe moeilijk het is. Maar lieve lezer, als je dit leest; wacht niet tot je maatje gaat lijden. Bij het liefhebben van je huisdier hoort ook het loslaten. Ik heb, ondankds het verdriet, een goed gevoel aan alles en vooral aan de keuze om het lekker thuis te laten doen met de super service van DierRust.
Dierenarts:
Beste Maja, bedankt voor het schrijven. Artrose is een benaming voor slijtage aan de gewrichten. Dit kan in alle gewrichten voorkomen. De locaties waar het voornamelijk voorkomt zijn de elleboog, knie en heup van de hond. Artrose is nooit meer te genezen, we kunnen alleen de symptomen en verslechtering vertragen. Het is een proces wat pijnlijk is bij honden, goed dat je dus met pijnstilling aan de slag bent gegaan. Artrose bij honden is vaak te herkennen aan; een stijve gang, langzaam uit de mand komen, eerst kreupel lopen maar als ze warm zijn gaat het weer soepeler. De klachten zijn vaak erg als er daarvoor veel inspanning is geweest; een boswandeling, actieve dag of veel spelen.
Er is bij een beginstadium zeker veel te doen qua behandeling; voeding, medicatie, aangepaste beweging, fysiotherapie en tegenwoordig nog meer specialischte behandelingen. Een eindstadium komt helaas in veel gevallen ook voor. Hierbij komt het stukje levenskwaliteit kijken. Een hond moet vrij zijn om te kunnen eten, drinken, poepen, plassen. Verder moeten ze kunnen voortbewegen zonder ongemak. Dit laatste kwam in het gedrag bij Boy. Er was helaas niks meer wat we konden doen om het te verbeteren of fijner te maken. Het is dan belangrijk om niet te wachten dat Boy nog meer pijn gaat krijgen en de keuze juist te nemen op een moment dat er nog sprake is van een verminderde levenskwaliteit in plaats van het wachten op het lijden. Hopelijk helpt u met uw verhaal andere baasjes die voor de moeilijke keuze staan. Bedankt voor het delen en nogmaals sterkte.